Autor: Anna Sakowicz
Kategoria/cykl: Literatura obyczajowa
Stron: 320
Wydawca: Wydawnictwo Luna
Rok wydania: 2022
Ocena:
Kategoria/cykl: Literatura obyczajowa
Stron: 320
Wydawca: Wydawnictwo Luna
Rok wydania: 2022
Ocena:
Cztery dawne przyjaciółki spotykają się po wielu latach w swoim rodzinnym mieście. Wspólne ognisko, wzajemne ukrywanie prawdy, zapewnianie o tym jak dobrze im się wiedzie, a w końcu tajemnica sprzed lat, która ciąży na nich do dnia dzisiejszego. W końcu krok po kroku każda z nich ujawnia prawdę o sobie i swoim życiu. Czy po tylu latach i kłamstwach wciąż będą potrafiły się ze sobą przyjaźnić?
Kobiety wpadły sobie w ramiona. Ściskały się, ocierały łzy wzruszenia, wybuchały śmiechem. Krysia przyglądała się dawnym przyjaciółkom. Przeszłość kryła się w ich płytkich zmarszczkach i siwych włosach ukrytych pod farbami, ale wydawało się jej, że one same rozstały się zaledwie wczoraj. Jak bardzo chciała, żeby czas się cofnął i znów stały w granatowych spódniczkach i białych bluzkach na pierwszym szkolnym apelu. Jakie łatwe wtedy było życie, pomyślała z żalem.
Wróćmy na moment do naszych dziecięcych lat i przypomnijmy sobie nasze szkolne przyjaźnie, a później odpowiedzmy sobie na pytanie czy któreś z nich trwają po dzień dzisiejszy? Czy w życiu choć raz przytrafiła nam się taka prawdziwa wieloletnia przyjaźń? U mnie tak, choć może nie jest to taka przyjaźń z podstawówki, natomiast z gimnazjum i technikum już tak zawsze jest miło spotkać się w takich przypadkach i powspominać stare czasy.
Nasze bohaterki – Krysia, Olga, Monika i Lucyna dziś są już dorosłymi kobietami, które wszystkie razem ponownie spotykają się w Sęplicach. Spotkanie to uświadomiło je jak wiele czasu zaprzepaściły i jak bardzo każda z nich się zmieniła. Kiedyś były nierozłączne, dziś każdą z nich coś poróżniło. Zabrakło między nimi tej prawdziwości i szczerości z dzieciństwa. Dodatkowo tajemnica sprzed trzydziestu lat odbiła piętno na ich późniejszym życiu. Każda tak naprawdę żyła z poczuciem winy, którą skrywały głęboko na dnie swoich serc. Dopiero teraz, po wielu latach się z niej oczyściły.
Anna Sakowicz pisze świetne powieści, które zawsze poruszają w czytelniku ogrom emocji. Tym razem nie było inaczej. Choć rozpoczynamy zabawnie i lekko, z każdą kolejną stroną robi się coraz poważniej. Okazuje się bowiem, że życie to nie bajka, która zawsze kończy się happy endem. Czasem los ma dla nas trudniejszy scenariusz, który nie zawsze nam się podoba. Zdarzają się bowiem w naszym życiu takie wydarzenia, które odciskają w nas swoje piętno już na zawsze.
Autorka pokazuje nam, że z wszystkiego można znaleźć jakieś wyjście, a swoje życie poukładać. Że nadzieja na lepsze jutro tak naprawdę nie umiera nigdy, i że każdy jest kowalem własnego losu. Jeśli czegoś bardzo chcemy z całą pewnością możemy to osiągnąć.
Świetny pomysł na fabułę, a do tego doskonała charakterystyka bohaterów. Każda postać jest indywidualna, każda boryka się z innymi problemami i każda okazuje inne emocje. Książkę czytało się niezwykle przyjemnie.
Przyjaźń to piękna rzecz, ale tylko wtedy, kiedy jest prawdziwa. Pielęgnowana jest w stanie przetrwać lata i nigdy nie słabnąć, a wręcz przeciwnie, jeszcze bardziej się umacniać. W życiu zawsze łatwiej iść do przodu, jeśli u boku ma się takiego przyjaciela z którym można dzielić smutki i radości. I choć przedstawiona historia pokazuje jak łatwo można o niej zapomnieć, to uświadamia nam również, że nigdy nie jest za późno, aby ją naprawić. Bo prawdziwa przyjaźń jest w stanie wiele sobie wybaczyć.
Dzięki Annie Sakowicz na pewien czas przeniosłam się do własnych szkolnych lat i przyjaźni. Przyznam, że miło było powspominać dawne czasy i przyjaźnie. Być może któreś z nich da się odnowić? Któż to wie?
Za przyjaźń! To piękna, pouczająca historia o życiu z wszelkimi ich wybojami po drodze. To powieść o kobietach i dla kobiet oraz o kobiecej sile. Ale to również historia skłaniająca nas do wyciągnięcia własnych wniosków i spojrzeń na pewne sprawy w naszym życiu. Polecam.
